Lori Marino z Emory University od wielu lat prowadzi badania inteligencji delfinów. Podkreśla, że inteligencja jest pojęciem bardzo złożonym i pojemnym, trudnym do badania w obrębie jednego gatunku. Tym trudniej więc stosować porównania międzygatunkowe.

Inteligencja to komponent, który składa się na zdolność gatunku do przetrwania. Można by dowodzić, że pająk ma jej dokładnie tyle, ile potrzebuje do zachowania swego gatunku - wyjaśnia.

Jeśli jednak ludzkie standardy inteligencji zastosować do zwierząt, okaże się, że to właśnie mózg delfinów najbardziej zbliża się do poziomu ludzkiego mózgu - argumentuje Marino, która prowadziła badania mózgu tych ssaków za pomocą rezonansu magnetycznego (MRI).

Jej zdaniem, delfiny mają relatywnie duży mózg w porównaniu z rozmiarami reszty ciała. Kora mózgowa jest pofałdowana bardziej niż w ludzkim mózgu. Ponadto, szczególnie rozwinięte są struktury odpowiedzialne za przetwarzanie złożonych emocji i samoświadomość.

Marino i jej zespół analizowali ewolucję mózgu delfinów, badając skamieniałości tych ssaków. Próbowali wyjaśnić, kiedy i dlaczego delfiny stawały się inteligentne.

Pierwszy "skok" rozwojowy mózgu nastąpił u nich około 39 mln lat temu, kiedy zębowce (podrząd zawierający m.in. delfiny, morświny i część waleni) oddzieliły się od archeocetów.

Wtedy to u części z nich zmniejszyły się rozmiary ciała, powiększyły zaś rozmiary mózgu. Doszło do tego przede wszystkim u przodków delfinów. Proces ten szedł w parze z pojawieniem się zdolności do echolokacji, która wiązała się z udoskonaleniem komunikowania się.

Następny skok nastąpił 15 mln lat temu. Zdaniem Marino, wiązało się to z intensyfikacją życia społecznego delfinów. Ewolucyjnie promowane były umiejętności komunikowania się i współpracy. KRX

PAP - Nauka w Polsce

kap