Jak poinformował w swoim komunikacie Narodowy Instytut Antropologii i Historii Meksyku, eksperci odczytują tekst składający się z 260 znaków wyrytych na kolczykach z morskich muszli i kolcach z ogona manty - ryby morskiej o kształcie ciała zbliżonym do płaszczki.

Pokryte hieroglifami muszle i kolce zostały wydobyte z urny pogrzebowej ważnego kapłana Majów, odkrytej podczas wykopalisk w 1998 r. na stanowisku archeologicznym w Comalcalco, w stanie Tabasco w południowo-wschodnim Meksyku.

Jak głosi komunikat Instytutu, badany tekst jest najdłuższym ze wszystkich tekstów Majów, odnalezionych dotąd w tej części Meksyku, i pierwszym opisującym życie wysokiego rangą kapłana, a nie życie władcy i jego rodziny.

Tekst obejmuje okres 14 lat z życia kapłana w II połowie VIII wieku i zawiera opisy krwawych aktów poświęcenia i pokuty, poprzedzających astronomiczne przesilenie dnia z nocą.

Kapłani Majów przekłuwali kolcem manty swoje małżowiny uszne, skórę na czole, język i inne części anatomiczne w bolesnych rytuałach, w których utrata krwi miała wspomagać osiągnięcie przez nich stanu halucynacji, niezbędnego - w wierzeniach Majów - do rozmów z ich bogami.

Majowie byli twórcami wysoko rozwiniętej cywilizacji, której początki sięgają IV w. p.n.e. W czasach Starego Imperium (do ok. 800 r. n.e.) ośrodki Majów znajdowały się głównie na wschodnim wybrzeżu Gwatemali i Hondurasu, ale ich wpływ rozciągał się m.in. także na obszary dzisiejszego meksykańskiego stanu Tabasco.

W okresie Nowego Imperium (od IX w. do upadku przed przybyciem Hiszpanów) cywilizacja Majów rozwijała się na Jukatanie, a wśród miast - centrów sakralnych, jakie rozbudowały się w tym czasie, znajdowało się stanowisko Comalcalco. JOT

PAP - Nauka w Polsce

kap