Genialny kompozytor zmarł w Wiedniu w nocy z 4 na 5 grudnia 1791 r. po krótkiej, ale gwałtownie przebiegającej chorobie. Pochowano go w zbiorowym grobie dla ubogich, na jednym z wiedeńskich cmentarzy.

Od lat amatorzy i naukowcy przedstawiają najrozmaitsze domniemane przyczyny tej przedwczesnej śmierci. Teorii było już ponad 100. Mówiono o otruciu Mozarta przez zazdrosnego konkurenta - Salieriego, pasożytniczej chorobie - włośnicy, zapaleniu płuc, chorobie wenerycznej, gorączce reumatycznej i zapaleniu nerek. Zdaniem niektórych Amadeusz po prostu zapracował się na śmierć - liczba jego dzieł jest ogromna.

Oficjalnie jako przyczynę śmierci podano "hitziges friesefieber" - ciężką gorączkę prosówkową (podczas tłumaczenia na angielski zamiast "miliary" pojawiła się "military fever" - "gorączka wojskowa". Nie przeprowadzono sekcji zwłok, a zbiorowy grób został po kilku latach przekopany i szczątki uległy rozproszeniu.

Richard Zegers, Andreas Weigl i Andrew Steptoe z uniwersytetu w Amsterdamie w oparciu o analizę ponad 5000 przypadków chorób z lat 1791-1793 uważają, że nerki Mozarta zaatakowała bakteria - paciorkowiec, a pierwotną przyczyną choroby nerek było paciorkowcowe zapalenie gardła - angina.

Na wynikającą z kłębuszkowego zapalenia niewydolność nerek wskazują opisywane przez świadków cierpień kompozytora ogromne obrzęki, a na infekcję paciorkowcową - wysypka, gorączka i bóle kończyn. PMW

PAP - Nauka w Polsce

krf/bsz