Nawet najlepsze implanty stanowią kiepską podróbkę naturalnych tkanek czy fragmentów narządów. Nie mniej jednak, wiele sytuacji zmusza lekarzy do wymiany wadliwie pracujących tkanek na sztuczne elementy wytworzone m.in. z tytanu czy z nierdzewnej stali.

Metalowe implanty w warunkach fizjologicznych podlegają przyspieszonemu procesowi korozji, który w konsekwencji wymusza wymianę skorodowanych elementów na nowe.

Naukowcy kanadyjscy z McGill University opracowali nową, skuteczną metodę zabezpieczania stali stosowanej przy produkcji implantów. Elektrochemiczna modyfikacja powierzchni nierdzewnej stali zmienia właściwości metalu, dzięki czemu staje się on bardziej biokompatybilny.

Metalowy element jest poddawany procesowi elektrochemicznej pasywacji CPP (ang. cyclic potentiodynamic passivation), który w założeniu jest zbliżony do cyklicznej woltametrii, gdzie przez próbkę zanurzoną w odpowiednim elektrolicie, przepuszczany jest prąd elektryczny przy zmiennym potencjale. W efekcie końcowym, zmodyfikowana powierzchnia metalu cechuje się podwyższoną hydrofilowością (jest bardziej wodolubna).

Zmiana właściwości powierzchni zewnętrznej stali używanej przy produkcji implantów powoduje, że elementy wprowadzone do ciała są bardziej biokompatybilne oraz zdecydowanie mniej wrażliwe na warunki fizjologiczne, które normalnie przyspieszają korozję metalu.

Według naukowców, lepsze właściwości metalu zmienionego przez proces CPP wynikają z poprawionej interakcji między powierzchnią implantu, a komórkami które obrastają metal. Dzięki temu, gdy modyfikowana stal użyta zostanie, np. jako stent rozszerzający światło zmienionej chorobowo arterii, pacjent będzie mógł dłużej żyć bez konieczności okresowej wymiany metalowej "sprężynki".

Autorzy odkrycia są przekonani, że nowa metoda modyfikacji powierzchni implantów zostanie wykorzystana w medycynie. KLG

PAP - Nauka w Polsce

agt