Dinozaur miał wielkość gołębia i żył w średnim i późnym okresie jurajskim. Był opierzony, miał silne szpony i krótki ogon, z którego wyrastały cztery długie pióra.

Zwierzęciu nadano nazwę Epidexipteryx. "Epideixis" po grecku oznacza pokaz, a "pter" to skrzydło lub pióro. Zdaniem naukowców długie, kolorowe pióra na ogonie spełniały funkcję sygnalizacyjną, nie miały natomiast nic wspólnego z lataniem. Budowa epideksipteryksa nie wykazuje cech, które wskazywałyby, że miałby on zdolność do lotu.

Skały, gdzie został znaleziony Epidexipteryx, datowane są na 168- 152 mln lat. Odkrycia dokonano na terenie Mongolii Wewnętrznej. Dla porównania, praptak, Archaeopteryx, którego znaleziono w chińskiej prowincji Liaoning, żył około 125 mln lat temu.

Badania prowadzone były przez zespół paleobiologów kierowanych przez Fucheng Zhanga i Xing Xu z Chińskiej Akademii Nauk. Jak podkreślają naukowcy, odkrycie to pokazuje różnorodność gatunków, które zamieszkiwały Ziemię przed pojawieniem się ptaków.

"Znalezisko to jest fascynującym dowodem, że pióra spełniały funkcję ornamentacyjną na wiele milionów lat przed ich przekształceniem się na potrzeby latania - komentuje dr Angela Milner z Natural History Museum w Londynie.- "Ta znakomicie zachowana skamieniałość jest znaleziskiem zupełnie niespodziewanym. Mówi o ewolucyjnych eksperymentach z piórami, zanim małe dinozaury stały się ptakami i wzleciały w powietrze". KRX

PAP - Nauka w Polsce

bsz