<p><strong>Czy menedżera dwudziestego pierwszego wieku można definiować tak, jak dawniej? Czy i na ile zmiany zachodzące w organizacjach, sposoby postrzegania i rozumienia organizacji, wpływają na tę definicję?</strong> Nowe spojrzenie na zarządzającego prezentuje dr Urszula Orarowicz ze <a href="http://www.sgh.edu.pl/">Szkoły Głównej Handlowej</a>.</p>
NOWA ERA RODZI POTRZEBĘ REDEFINICJI
„Dawniej menedżer był przełożonym, zwierzchnikiem, kierownikiem najwyższego szczebla jednostki organizacyjnej, który pełni funkcje kierownicze i role organizacyjne określone w ujęciach klasyków – Fayola i Mintzberga oraz zarządza zasobami organizacji” – mówi badaczka. Zdaniem dr Orarowicz żadna z tych definicji nie wystarczy, aby określić współczesnego menedżera.
Jak zauważa doktor, zmiany społeczne, ekonomiczne, techniczne i technologiczne stały się wyznacznikiem ery postindustrialnej. Nastała era elektroniki, informatyki, wiedzy i globalizacji.
„Dziś organizacja to specyficzna całość - instytucja, którą charakteryzuje zmienność elementów, różnie powiązanych z całością” – tłumaczy dr Orarowicz. Jak wyjaśnia, w takiej organizacji współwystępują różne relacje – kooperacja pozytywna (współpraca) obok negatywnej (walka). „Funkcja całości, związana z jej immanentnym celem głównym, niekoniecznie jest funkcją dominującą, nierzadko współwystępuje ona z innymi funkcjami” – dodaje badaczka. „Organizacje gospodarcze rozszerzają swoje funkcje o działania społeczne, polityczne, ekologiczne, moralne” - wymienia.
INTERESARIUSZE – ELEMENTY WEWNĘTRZNE I ZEWNĘTRZNE
Zdaniem dr Orarowicz, elementy współczesnej organizacji nie są już czymś, co sztywno tkwi w systemie. Istnieją bowiem składniki zewnętrzne, bez których system nie może działać.
Badaczka podkreśla, że szczególne znaczenie dla nauk związanych z organizacją i zarządzaniem miało wprowadzenie pojęcia "interesariuszy" – zewnętrznych grup interesów, takich jak klientela, partnerzy czy kibice strategiczni.
Jak zaznacza Orarowicz, zmieniły się również wymieniane przez prekursorów zarządzania relacje między elementami organizacji. Dziś dopuszczalne jest pojęcie współzawodnictwa z przyjaciółmi i współpracy z wrogami.
Wreszcie – zmieniła się też forma organizacji. Kiedyś była to struktura trwała, dziś pojawiają się organizacje wirtualne, sieci, sploty. Nowe spojrzenie na organizację wskazuje, że mamy często do czynienia nie z organizacją, a z całością nieorganiczną. Przykłady to grupy kapitałowe, holdingi, sieci przedsiębiorstw.
KIM JEST WSPÓŁCZESNY MENEDŻER
W opinii dr Orarowicz, ze współczesnym zarządzaniem wiąże się podejmowanie działań w obszarze wykraczającym poza organizację. Rolą kierowników jest godzenie interesów wewnętrznych i zewnętrznych.
„To bardziej polityka, niż klasyczne zarządzanie firmą. Dziś menedżerem może być ten, kto wnosi wkład w strukturę organizacyjną, nieraz superstrukturę. Nie zawsze jest nim tylko ten, kto zajmuje najwyższy szczebel w hierarchii” – podsumowuje badaczka.
***
Swoje poglądy Urszula Orarowicz przedstawiła podczas sympozjum naukowego pt. „Nowe kierunki w teorii i praktyce organizacji i zarządzania” zorganizowanego w Warszawie.
PAP – Nauka w Polsce, Agnieszka Uczyńska
tot/kol
Fundacja PAP zezwala na bezpłatny przedruk artykułów z Serwisu Nauka w Polsce pod warunkiem mailowego poinformowania nas raz w miesiącu o fakcie korzystania z serwisu oraz podania źródła artykułu. W portalach i serwisach internetowych prosimy o zamieszczenie podlinkowanego adresu: Źródło: naukawpolsce.pl, a w czasopismach adnotacji: Źródło: Serwis Nauka w Polsce - naukawpolsce.pl. Powyższe zezwolenie nie dotyczy: informacji z kategorii "Świat" oraz wszelkich fotografii i materiałów wideo.
