Obserwowane zwłaszcza w roku 2016 i 2017 masowe obumieranie koralowców sugerowało, że szkody mogą okazać się nieodwracalne. Głównymi zagrożeniami dla zajmującej obszar wielkości Włoch Rafy są rosnąca temperatura i zakwaszenie oceanu związane z poziomem dwutlenku węgla w atmosferze. Powstrzymanie tych zagrożeń wymaga działań na poziomie globalnym.

Jak jednak wykazały niedawne badania naukowców z University of Queensland, CSIRO, Australian Institute of Marine Science oraz University of Sheffield, 112 pozostających w dobrym stanie raf rozsianych po Wielkiej Rafy Koralowej może pomóc w odrodzeniu się całego ekosystemu. Z miejsc stanowiących tylko 3 proc. całej Wielkiej Rafy pochodzą liczne larwy koralowców osiadające na innych rafach (w ciągu jednego sezonu są w stanie dotrzeć do 47 proc całego obszaru). Niestety, niewiele z nich dociera do północnej części Wielkiej Rafy.

Analiza zdjęć satelitarnych wykazała, że dzięki umiejscowieniu i napływowi chłodnej wody oceanicznej z głębin, 112 raf było w mniejszym stopniu narażonych na szkodliwe dla nich rosnące temperatury, toteż w dającej się przewidzieć przyszłości mają szanse na przetrwanie.

Co więcej, dające nadzieje na przetrwanie rafy są źródłem larw koralowców, ale nie ma tam plagi szkodzących rafom organizmów – zwłaszcza rozgwiazdy zwanej "koroną cierniową". Larwy tej rozgwiazdy rozprzestrzeniają się dzięki prądom morskim, podobnie jak larwy koralowców.

Nie wystarczy uznać, że przyroda sama sobie poradzi - zaznaczają autorzy badań. Część zamieszkujących ten rejon gatunków może wymrzeć. Potrzebne są aktywne działania - podjęto już próby hodowli larw i wypuszczania ich do oceanu. Około 30 proc. Wielkiej Rafy Koralowej jest pod ochroną – nie można tam na przykład łowić ryb. Duża część pozostałego obszaru ma ogromne znaczenie kulturowe, dla turystyki (tylko australijskie zyski z turystyki w tym rejonie obliczane są na 6 miliardów dol.) oraz rybołówstwa.(PAP)

Autor: Paweł Wernicki

pmw/ zan/