MAGOWIE, KTÓRZY PRZESZLI DO HISTORII

Sołoducho prezentuje sylwetki naukowców, którzy przez sobie współczesnych uważani byli  za magów i czarownice. Wskazała, że w wielu przypadkach byli to badacze, którzy usiłowali wyjaśnić zjawiska rządzące światem lub poznać pożyteczne właściwości roślin i minerałów.

Wśród wymienionych postaci znalazł się Pitagoras, który - choć najbardziej znany jest jako wybitny matematyk - badał otaczający go świat. Albert Magnus badał właściwości kamieni i minerałów. Magią zajmował się również znany głównie ze swej pisarskiej twórczości Wergiliusz.

Słynny szwajcar Paracelsus prawdziwy cel alchemii widział w przyrządzaniu leków i zwalczaniu za ich pomocą chorób. Reprezentował kierunek zwany jatrochemią, czyli chemią medyczną. Wprowadził do lecznictwa wiele nowych preparatów.

WRÓŻBY, PRZEPOWIEDNIE I KAMIENIE, KTÓRE LECZĄ

Lekarzem, ale także wróżbitą i jasnowidzem był Nostradamus. Zajmujący się tą samą działalnością John Dee, faworyt królowej Anglii Elżbiety I, jako jeden z pierwszych wykorzystywał do wróżenia prototyp późniejszej kryształowej kuli – lustro z obsydianu.

„Stosowana potem, jako następstwo lustra, kryształowa kula – atrybut magów i czarownic - wykonana była z kryształu górskiego lub kamieni szlachetnych i półszlachetnych. Miało to swoje uzasadnienie, bowiem także minerałom przed wiekami przypisywano pewne moce. Współczesna nauka potwierdziła te przypuszczenia” - przekonuje dr Sołoducho.

Jak podkreśla, takim minerałem jest nie tylko kryształ górski. Także lubiany przez magów "żad" posiada pewne pożądane właściwości. Może pomagać chociażby w zwalczaniu depresji.

MAGICZNA MOC ROŚLIN

„Współczesnych naukowców z alchemikami z przeszłości łączy wiara w lecznicze właściwości roślin” - zaznacza autorka wykładu, wskazując znaną już na przełomie XVI i XVII wieku tabelę magicznych ziół, z wyszczególnieniem wpływu roślin na konkretne narządy i zmysły.

„Wiele z tych roślin wykorzystywanych jest w lecznictwie do dzisiaj.W odróżnieniu od naszych przodków, potrafimy powiedzieć, z czego ich moc wynika. Wcześniej znano jedynie skutek, a nie sposób i mechanizm działania” – tłumaczy Sołoducho.

„Niektóre z tych roślin stosowane były już starożytnej Grecji czy Egipcie. O tymianku pospolitym można przeczytać w papirusie Ebersa sprzed 3,5 tys. lat. W starożytnym Egipcie służył on m.in. do balsamowania zwłok” - przypomina farmaceutka.

Badaczka zwraca uwagę na znane od wieków w lecznictwie rośliny: wilcze jagody, lubczyk, bazylię ogrodową, chmiel, pokrzywę, tymianek pospolity, koperek, gorczycę, rumianek, miętę i szałwię. Jej zdaniem największą moc ma jednak czosnek.

Dziś naukowcy potwierdzają to, czego dawni medycy byli pewni od dawna: że jedzenie czosnku wzmaga odporność. Jest to antybiotyk, który dodatkowo obniża poziom cholesterolu i hamuje rozwój komórek rakowych.

„Już w 1655 roku londyński College zalecał przyjmowanie czosnku jako leku na dżumę” - podkreśla Sołoducho. Dodaje, że czosnek jest głównym składnikiem powstałego w XVIII wieku tzw. octu czterech złodziei, używanego we Francji po dziś dzień. Historia tego specyfiku sięga 1721 roku.
"Gdy czterech przestępców pracując w trakcie epidemii dżumy przy oczyszczaniu miasta ze zwłok, zażywało specyfik, na który składało się rozgrzane wino z czosnkiem. Okazało się, że dzięki temu uodpornili się i przeżyli mimo styczności z zarazkami" - opowiada doktor.

Wiedza o ziołach czy minerałach, która w przeszłości była czymś tajemnym, budzącym strach i grozę, dziś jest zrozumiała i zaaprobowana jako część medycyny. Magów, czarodziejów, szarlatanów zastąpili fizycy, medycy i farmaceuci” - podsumowuje Sołoducho.MSJ

PAP - Nauka w Polsce
kol